Benim ol aşk bahrisi, denizler hayran bana,
Derya benim katremdir, zerreler umman bana.
*
Kaf Dağı zerrem değil, ay ve güneş bana kul,
Aslım Hak’tır şek değil, murşittir Kuran bana.
*
Çün dosta gider yolum, ezel mülküdür ilim,
Hak’tan söyler bu dilim, ne kul ne sultan bana.
*
Yok iken o barigah, var idi o padişah,
Ah bu aşk elinden ah, dert oldu derman bana.
*
Adem yaratılmadan, can kalıba girmeden,
Şeytan lanet olmadan, Arş idi seyran bana.
*
Diledi göre yüzün, işide kendi sözün,
Nazar kıldı bir kezin, orda can verdi bana.
*
Yaratıldı Mustafa, yüzü nur, gönlü safa.
O kıldı Hakk’a vefa, ondandır ihsan bana.
*
Doğdu o din metası, ondan oldu kamusu,
Adem, Halil ve Musa hüccet ve bürhan bana.
*
Aşık dilin bilmeyen ya delidir ya dehri,
Ben kuş dilin bilirim, söyler Süleyman bana.
*
Yunus Emre bu yolda, eksikliğin bildirir,
Mest olarak çağırır, dervişlik bühtan bana.
